Stefan Mielczarek

Syn Władysława i Marii z Czaplińskich, ur. 30 kwietnia 1917 w Koge (Dania). Był mieszkańcem Jawora od października 1947 roku. W latach 1947 do 1975 pracował jako garbarz w Kamiennogórskich Zakładach Garbarskich – Garbarnia w Jaworze. Szczególne zasługi wniósł w rozwój kultury fizycznej w mieście. Jego życiową pasją stało się uprawianie oraz propagowanie sportu, a szczególnie biegów długodystansowych i maratonu. W 1954 roku zdobył mistrzostwo Polski w biegu maratońskim. Należał do najwybitniejszych biegaczy maratończyków w kraju i w Europie, nie tylko ze względu na swój wiek, ale także ze względu na sportowe osiągnięcia. Sześciokrotnie startował w jednym z najbardziej prestiżowych maratonów w świecie – Maratonie Berlińskim – zajmując I miejsce w swojej kategorii wiekowej. Wielokrotny mistrz Polski weteranów w maratonie, półmaratonie i w biegu na 10 km, a także międzynarodowy mistrz Europy weteranów w maratonie, zwycięzca wielu prestiżowych imprez w kraju i za granicą, m.in. w maratonie Chełmno-Toruń, Odrzańskim Maratonie Przyjaźni w Kędzierzynie-Koźlu, Maratonie Ślężan, mistrzostwach Polski na 10 km w Kole, w Mistrzostwach Polski Weteranów, w maratonie w Lęborku. Jego niekwestionowaną zasługą była popularyzacja wśród jaworzan biegów długodystansowych. Dzięki niemu pojawiła się w naszym mieście grupa biegaczy odnoszących znaczące sukcesy. Z jego inicjatywy powstał jaworski Klub Biegacza oraz zorganizowano I Półmaraton Jaworski o Puchar Burmistrza Jawora, dzięki czemu Jawor dołączył do grona miast-organizatorów długodystansowych imprez biegowych. Stefan Mielczarek przez długie lata był najpopularniejszym sportowcem Jawora i jednym z nielicznych cieszących się popularnością poza granicami kraju i odnoszących znaczące sukcesy sportowe na arenie międzynarodowej. Zmarł 13 lipca 2003 roku.

Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XXXIV/197/96 z dnia 30.10.1996 r.

Ks. prałat Walenty Szałęga

Syn Ignacego i Agnieszki z Sokołowskich, ur. 17 lutego 1930 r. w Maliczkowicach pow. Lwów. W 1946 roku wraz z matką i rodzeństwem przyjechał do miejscowości Snowidza koło Jawora.
W tym też roku rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Jaworze, którą kontynuował i ukończył w III LO we Wrocławiu.
W latach 1950 – 1955 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. Święcenia Kapłańskie przyjął w czerwcu 1955 roku.
Posługę kapłańską sprawował kolejno w: Zgorzelcu, Ocicy koło Bolesławca, Łęknicy, Minkowicach Oławskich, Roztoce (1966 – 1980). Od 1 sierpnia 1980 roku do 25 czerwca 1995 roku był proboszczem Parafii św. Marcina w Jaworze. Funkcję dziekana Dekanatu Jaworskiego pełnił od 17 stycznia 1969 roku. Przebywał na emeryturze i był rezydentem przy parafii św. Marcina.

Do trwałych dokonań Księdza zaliczyć należy kontynuację zakrojonego na szeroką skalę remontu wnętrza Kościoła św. Marcina, rozpoczęta przez ks. Jana Tokarza oraz remont kaplicy św. Wojciecha.
Pełniąc swoją kapłańską posługę zyskał ogromną sympatię w szerokich kręgach Jaworskiego społeczeństwa. W postępowaniu Księdza

liczył się przede wszystkim człowiek, bez względu na jego wiarę, poglądy, pochodzenie. Jego zasługą było tworzenie między ludźmi stosunków przyjaźni, życzliwości i wzajemnej pomocy. Cechująca Księdza dobroć, życzliwość, skromność, rozwaga, cierpliwość, otwartość, gromadziła zawsze wokół Niego rzesze wiernych, zarówno dorosłych, jak i młodzieży oraz dzieci.
Wychował wielu młodych kapłanów stanowiąc dla nich wzór kapłaństwa.
Zmarł 23 lutego 2010 roku.
Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XXXIV/197/96 z dnia 30.10.1996 r.

Józef Ziętek

Józef Ziętek (ur. 23 kwietnia 1916 r. w Hadykówce, zm. 6 stycznia 1999 r. w Jaworze) – polski poeta.

Życiorys

Urodził się w Hadykówce, będącej wówczas częścią Galicji i Lodomerii. W wieku 23 lat wziął udział w kampanii wrześniowej, w której walczył pod dowództwem ppłk. dypl. Beniamina Kotarba, a w czasie okupacji działał w Batalionach Chłopskich. Po wyzwoleniu pracował w Starostwie Powiatowym w Kolbuszowej, gdzie organizował akcję przesiedleńczą repatriantów na ziemie zachodnie. W marcu 1946 r. przyjechał z rodziną na Dolny Śląsk i osiedlił się w Jaworze. W 1947 r. pełnił funkcję radnego miejskiego; pracował też w Starostwie Powiatowym, zajmował się organizacją osadnictwa w mieście i powiecie jaworskim oraz był przewodniczącym Komisji Uwłaszczeniowej. W latach 1950–1975 (do emerytury) pracował jako kierownik Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Urzędzie Powiatowej Rady Narodowej.
Twórczość

Napisał ok. 400 wierszy, zebranych drukiem w trzech tomikach: Zgrzebnymi myślami pozszywane (1987), Z biegiem lat (1987) i W cieniu jesieni (1990) oraz dwóch zbiorach: Zasiał wiatr (1993) i Zostawić ślad (1996). Tworzył przez całe życie, ale najwięcej wierszy napisał w ostatnim dwudziestoleciu XX wieku. Jego poezja ma charakter wspomnieniowy, w swoich wierszach dawał wyraz tęsknocie za opuszczoną w 1946 r. ziemią kolbuszowską. Wspominał w nich także Lasowiaków, żyjących w jego rodzinnych stronach. W swoich utworach pisał także o Jaworze, poruszał tematy religijne i opisywał przyrodę. Był członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych.
Wyróżnienia

1985 – wyróżnienie w konkursie literackim „Źródło”, organizowanym przez Klub Kultury Chłopskiej i tygodnik „Wieści”
1987 – wyróżnienie w konkursie literackim. organizowanym przez Dom Kultury Zagłębia Miedziowego w Lubinie
1989 – nagroda w konkursie poetyckim im. Stanisława Buczyńskiego, organizowanym w Zamościu
1996 – wyróżnienie w 40. Międzynarodowym Konkursie Literackim w Wąglanach
1996 – tytuł Honorowego Obywatela Miasta Jawora

Reinhard Blaschke

ur.15 IX 1934 r. w Haslicht (obecnie Kostrza), mieszkający w Rohnstck (obecnie Roztoka), w chwili obecnej zamieszkały w Niemczech.
Od początku współpracy z władzami Jawora tj. od 1995 r. łączą go z naszym miastem uczucia przyjaźni.
Jest to okres szczególnej aktywności Pana R. Blaschke w kontaktach z Jaworem. Kontakty te przynosiły Jaworowi i Jego mieszkańcom wymierne korzyści zwłaszcza w dziedzinie kultury i sportu oraz daleko idącej pomocy społecznej.
Dzięki jego staraniom doprowadzono do oświetlenia dwóch boisk na stadionie miejskim w Jaworze. Przedsięwzięcie to w dużej mierze zostało sfinansowane z jego prywatnych środków. Wielokrotnie przyjeżdżał z Niemiec, aby osobiście nadzorować przebieg robót i uczestniczyć w pracach montażowych.
Od kilku lat wspiera finansowo działalność Międzynarodowego Robotniczego Klubu Sportowego „Kuźnia” w Jaworze, wyposażając go w niezbędny sprzęt sportowy, a także pozyskując dla niego innych sponsorów w Niemczech. Dzięki staraniom Pana R. Blaschke klub nawiązał współpracę z Klubem w Korschennbroich w okręgu Neuss, w efekcie której młodzi jaworscy piłkarze dwukrotnie uczestniczyli w międzynarodowym turnieju piłkarskim w tym mieście, odnosząc cenne zwycięstwa. Współpraca ta jest kontynuowana.
Znane jest zaangażowanie Pana R. Blaschke w pomoc dla Kościoła Pokoju w Jaworze, a zwłaszcza w pozyskaniu środków na jego remont a także na zakup nowych organów. Działania te prowadzi na terenie Niemiec organizując koncerty dobroczynne, z których dochód przeznaczony jest na remont Kościoła Pokoju. Wspiera również finansowo „Koncerty Pokoju”, które odbywają się w tym Kościele.
Pan Reinhard Blaschke wspiera charytatywną działalność Banku Żywności i Sprzętu przekazując na Jego rzecz dary w postaci sprzętu gospodarstwa domowego, mebli oraz odzieży z przeznaczeniem dla osób potrzebujących. Udziela pomocy parafii Rzymsko – Katolickiej pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowj w jaworze. Wspierał również działalność szpitala jaworskiego.
Ogromną zasługą Pana R. Blaschke jest pomoc społeczeństwu Jawora w bardzo trudnych chwilach podczas powodzi w 1997 r. Prowadził na terenie Niemiec zbiórkę najbardziej potrzebnego sprzętu ratowniczego oraz artykułów gospodarstwa domowego dla powodzian.
Niekwestionowaną zasługą Pana R. Blaschke jest nawiązanie współpracy lokalnych społeczności Jawora i okręgu Neuss w Niemczech, a tym samym aktywne działanie na rzecz pojednania narodu polskiego i niemieckiego.
Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XIV/95/99 z dnia 27.10.1999 r.
Aleksander von Freyer

Urodził się 6 lutego 1940 roku w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego – Wydziału anglistyki i germanistyki. Studia ukończył w 1965 roku.
Od 1969 roku Adiunkt na Uniwersytecie w LUND Wydział Germanistyki.
Właściciel Zamku Świny od 1991 roku. Współpracownik „Gazety Jaworskiej”
i „Nowej Gazety Jaworskiej” w latach 1992-2000 oraz współpracownik „Ziemi Jaworskiej” w latach 1993-1996.
Autor około 300 artykułów na temat przeszłości Jawora i Ziemi Jaworskiej. Od wiosny 1999 r. autor zbiórki komputerów do szkół jaworskich. Wyposażone w około 70 komputerów Szkoły Podstawowe nr 4,1 i 5.
Autor przewodnika po mieście Jaworze i Ziemi Jaworskiej umieszczonego w internecie w 1995 roku.
Pan Aleksander von Freyer został odznaczony między innymi:
Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta nadany przez Rząd Londyński 11 listopada 1998 roku, Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1982 r. oraz licznymi odznaczeniami zagranicznymi.
Od początku współpracy z władzami samorządowymi Jawora łączyło Go z naszym miastem uczucia przyjaźni.
Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XXV/199/2000 z dnia 27.10.2000 r.
Pan Aleksander von Freyer zmarł 26.09.2009 roku. Miejsce pochówku: Lund, Cmentarz Norra Kyrkogarden
Aleksander Pruszkowski

Pan Aleksander Pruszkowski urodził się 20 kwietnia 1930 roku w Żochowie pow. Łomża.
W latach 1972-1983 mieszkał i pracował w Jaworze pełniąc funkcję Dyrektora Zakładów Kuzienniczych w budowie, a po połączeniu z Fabryką Narzędzi Rolniczych, Dyrektora Zakładów Kuzienniczych i Maszyn Rolniczych.
W okresie działalności zawodowej i społecznej w naszym mieście, Pan Aleksander Pruszkowski swoim osobistym zaangażowaniem, wybitnymi zdolnościami organizacyjnymi i umiejętnością zjednywania sobie ludzi, przyczynił się do dynamicznego rozwoju naszego miasta. Nauczyciel i wychowawca pokolenia ludzi, którzy obecnie już w innych warunkach ustrojowych doskonale radzą sobie w działalności gospodarczej i publicznej.

Działacz organizacji technicznych i społecznych, m.in. Stowarzyszenia Inżynierów, Techników i Mechaników Polskich, Zarządu Miejskiego Polskiego Czerwonego Krzyża, Przewodniczący Społecznej Rady Dyrektorów, która w minionym okresie przyczyniła się do rozwiązania wielu społecznych i socjalnych problemów mieszkańców. Współtwórca dorobku kulturalnego i sportowego miasta.
Pracując jako Dyrektor „Kuźni” przyczynił się do jej budowy i pełnego rozwoju. Zakład ten zaliczany był do jednego z największych i najnowocześniejszych, opartych na technologiach zachodnich, przedsiębiorstwem w Europie i czołowym ekspertem w kraju. W szczytowym momencie swego rozwoju zatrudniał około 2800 osób.
Pan Aleksader Pruszkowski zawsze wykazywał się wielką dbałością o zabezpieczenie potrzeb socjalno-bytowych załogi. Jego osobistą zasługą jest wybudowanie osiedla zakładowego Stalowa-Metalowców.
Współpraca Jaworskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego, które budowało osiedla mieszkaniowe „Piastowskie” i Przyrzecze, wraz z infrastrukturą socjalną – szkoły, przedszkola, przychodnie.
Inicjator powstania i bezpośrednio nadzorujący budowę pawilonu szpitalnego. Inicjator odbudowy i rozbudowy Klubu Technika i Racjonalizacji (obecnie „Parkowa”), rozwoju bazy wczasowo-wypoczynkowej (Głębokie i Rowy). Wieloletni przyjaciel jaworskich harcerzy , współpracował z bazą obozową na Rozewiu.
Zwolennik i osoba czynnie wspierająca rozwój Pracowniczych Ogródków działkowych i innych form rekreacji i czynnego wypoczynku.
Prezes m.in. Międzyzakładowego Klubu Sportowego „Kuźnia” Jawor. Zwolennik nauki i szkolenia kadr. Twórca ochotniczych Hufców Pracy, gdzie młodzież naszego miasta i okolic zdobywała wykształcenie. Inicjator utworzenia Technikum Mechanicznego przy Szkole Przyzakładowej, a następnie Zespołu Szkół Zawodowych przy ul. Wiejskiej.
Po awansie do centralnych instytucji byłego resortu przemysłu maszyn ciężkich i rolniczych, Pan Aleksander Pruszkowski był aktywnym „ambasadorem” naszego miasta w kraju i zagranicą. Zawsze służył pomocą, radą i wsparciem w załatwianiu różnych spraw dotyczących mieszkańców Jawora.
Wysokie morale, nieprzeciętna aktywność w sferze gospodarczej i społecznej wpłynęły na uhonorowanie w/w wieloma odznaczeniami resortowymi i różnych organizacji społecznych. Posiada odznakę „Zasłużony dla miasta Jawora”.
Otrzymał również wysokie odznaczenia państwowe, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i Sztandar Pracy II Klasy.
Pan Aleksander Pruszkowski napisał i wydał trzy książki:
● „Sybirak – Honorowy Obywatel Miasta Jawora”
● Powieść z czasu Powstania Styczniowego 1863 pt. „Władek i Janinka” oraz
● Opowieść pt „Czy mogło tak być”
Pan Aleksander Pruszkowski w pełni zasługuje na zaszczytne wyróżnienie „Honorowy Obywatel Miasta Jawora” w roku 2000.
Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XXV/200/2000 z dnia 27.10.2000 r.

Wiesław Kozikowski

Urodzony 31.03.1940r. w Łomży, zamieszkały przez długie lata w Gdyni, był pułkownikiem Wojska Polskiego. Ukończył Wyższą Szkołę Wojsk Radiotechnicznych w Jeleniej Górze, Wydział Organizacji i Zarządzania Uniwersytetu Gdańskiego oraz Akademię Obrony Narodowej w Warszawie. W okresie służby zawodowej pełnił kolejno funkcje: Dowódcy Jednostki Wojskowej 4646 na Rozewiu (1973-1983), Dowódcy I Dywizji Artylerii Rakietowej Wojsk Obrony Powietrznej Kraju w Bytomiu (1983-1989) oraz Szefa Logistyki II Korpusu Wojsk Lotniczych Obrony Powietrznej Kraju w Bydgoszczy (1990-1998).

Wiesław Kozikowski będąc dowódcą JW 4646 na Rozewiu w latach 1973-1983 pełnił jednocześnie funkcję Dowódcy Garnizonu Wojskowego, na terenie którego Komenda Hufca Związku harcerstwa Polskiego w Jaworze organizuje od 1970 roku obozy harcerskie. Przez całe dziesięciolecie był autentycznym przyjacielem Jawora wspierając bardzo aktywnie organizację wypoczynku letniego dzieci i młodzieży z naszego miasta na tym terenie, a także rozwój samej bazy wypoczynkowej. Dzięki jego osobistemu zaangażowaniu możliwe było uzyskanie przez Komendę Hufca ZHP w Jaworze zgody na administrowanie przyległego do jednostki wojskowej terenu i budowa tam w latach 1976-1982 stałej bazy obozowej. Efekty tej współpracy widoczne są do chwili obecnej. Rokrocznie z wyjazdów na obozy harcerskie do Rozewia korzysta kilkaset dzieci i młodzieży z naszego miasta. Warunki wypoczynku, a także walory klimatyczne i zdrowotne Rozewia sprawiają, że chętnych do tej formy wypoczynku jest wielu. Wiesław Kozikowski wniósł także znaczący wkład w wychowanie patriotyczno-obronne dzieci i młodzieży. Wzorowo układa się współpraca pomiędzy jednostką wojskową, a młodzieżą przebywającą na obozach. Wspólne ogniska, apele, zwiedzanie koszar, wycieczki, rozgrywki sportowe, zdobywanie odznak strzeleckich, zajęcia w terenie, prace społeczne, udział w uroczystościach lokalnych to przykłady tych działań. Wzorce wypracowane w tamtych latach trwają i są kontynuowane przez kolejnych dowódców JW 4646. Harcerze jaworscy zawsze mogą liczyć na ich pomoc w każdej sytuacji. Wiesław Kozikowski dwukrotnie gościł w Jaworze na zaproszenie władz miasta – w roku 1976 i 1983. Za działalność na rzecz dzieci i młodzieży Jawora został uhonorowany Złotą Odznaką Rady Przyjaciół Harcerstwa (1976), Krzyżem za Zasługi dla ZHP (1978), a także odznaką Zasłużonych dla Miasta Jawora (1980). Zmarł 23 kwietnia 2004 roku.

Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XXXVI/267/01 z dnia 24.10.2001 r.

prof. Andrzej Tomaszewski

Urodzony 26 stycznia 1943 roku w Warszawie, zamieszkały w Warszawie, Kierownik Katedry na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Zmarł 25 października 2010 roku.
Pełniąc urząd Generalnego Konserwatora Zabytków rozpoczął w roku 1999 starania zmierzające do wpisania Kościoła Pokoju w Jaworze na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Czynnie uczestniczył w przygotowaniu i opracowaniu wniosku skierowanego w czerwcu 2000 r. przez Rząd RP do sekretariatu UNESCO w Paryżu. 13 grudnia 2001 r. Komitet Światowego Dziedzictwa UNESCO na swej XXIV sesji w

Helsinkach dokonał wpisu tego wyjątkowego zabytku na Listę Dóbr Kultury Ludzkości. Moment ten był uwieńczeniem długiego okresu przygotowań. Wyróżnienie to nie byłoby możliwe bez pomocy i olbrzymiego zaangażowania profesora Andrzeja Tomaszewskiego. Profesorowi zawdzięczamy również, obok samego wpisu, krótki czas realizacji przedsięwzięcia. Różne przyczyny sprawiają bowiem, że wnioski są nieskuteczne bądź niewłaściwie sporządzona dokumentacja przedłuża w czasie procedurę.

Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XLIX/356/02 z dnia 9.10.2002 r.

Jan Rybotycki

I. Jan Rybotycki urodził się 20 listopada 1931 r. w Schodnicy, pow. Drohobyckim, woj. Lwowskim, w rodzinie naftowców. Schodnica była osadą przemysłową, zajmującą w okresie międzywojennym II miejsce po Borysławiu w wydobywaniu ropy naftowej w Polsce. Przed wojną ukończył I klasę szkoły powszechnej. W rodzinnej miejscowości kontynuował naukę na poziomie elementarnym w okresach okupacji sowieckiej i niemieckiej.

II. We wrześniu 1945 r. został wraz z rodzicami i rodzeństwem ekspatriowany do Polski pojałtańskiej. Rodzina osiadła w Środzie Śląskiej, gdzie

uzupełniał dziurawą edukację podstawową z okresu wojny i złożył egzamin dojrzałości w Średzkim Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika.

III. Po ukończeniu studiów magisterskich na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, pracował jako nauczyciel geografii w Szkole Podstawowej nr 2 (1955-1965) i w Liceum Ogólnokształcącym im. Księcia Bolka I (1965-1975) w Jaworze.
W latach sześćdziesiątych pełnił dodatkowo funkcję powiatowego metodyka geografii. W okresie 1967-1970 zorganizował w jaworskim Liceum Ogólnokształcącym pracownię geograficzną, sklasyfikowaną przez Centralny Ośrodek Metodyczny na I miejscu w kraju wspólnie z pracownią w Pruszkowie.
Przez cały okres pracy zawodowej, ocenionej przez nadzór pedagogiczny jako szczególnie wyróżniającej, aktywnie uczestniczył w rozwoju krajoznawstwa i turystyki szkolnej w regionie Dolnego Śląska.
Od 1 września 1975 do 31 grudnia 1980 r., pozostając na etacie macierzystej szkoły, pełnił funkcję wizytatora metodyka do spraw krajoznawstwa i turystyki szkolnej w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Legnicy.
Pod jego kierunkiem reprezentacje młodzieży szkolnej woj. Legnickiego zajmowały w latach 1977-1980 czołowe lokaty w ogólnopolskich olimpiadach i zlotach krajoznawczo-turystycznych.

IV. W okresie wpływów NSZZ „Solidarność” powołano go z dniem 2 stycznia 1981r. Na 5-letnią kadencję pełnienia obowiązków dyrektora Liceum Ogólnokształcącego im Księcia Bolka I w Jaworze. We wszystkich dziedzinach pracy szkoły dały się zauważyć w 1981 r. pozytywne zmiany.
Zajęcia dydaktyczne zostały ukierunkowane na przygotowanie uczniów klas II-IV do egzaminów maturalnych i wstępnych na wyższe uczelnie.
Uczniowie otrzymali komplety zagadnień samokontrolnych z każdego przedmiotu. Samorzšd Uczniowski odzyskał swoją podmiotowość. Młodzież poczuła się współgospodarzem szkoły.
W stanie wojennym mgr Jan Rybotycki został odwołany ze stanowiska dyrektora Zespołu Szkół w Jaworze i „zesłany” ze względów politycznych do pracy w szkole podstawowej. W związku z represjami w stanie wojennym, od 1985 r. na bardzo skromnej emeryturze.

V. Ważniejsze funkcje pełnione społecznie :
a) W okresie 1956-1990 zorganizował ponad 100 wycieczek krajoznawczych bliskich i dalekich, jedno i wielodniowych oraz około 20 dwutygodniowych obozów wędrownych podczas letnich wakacji.
b) W dziedzinie krajoznawczo-turystycznej pełnił m.in. funkcje:
przewodnika terenowego po Dolnym Śląsku, instruktora krajoznawstwa regionu, przewodniczącego Wojewódzkiej Komisji Młodzieżowej ZW PTTK w Legnicy, społecznego opiekuna zabytków (m.in. średniowiecznego grodziska na Górze Rataj k. Myśliborza), sekretarza Zarządu Oddziału Wojewódzkiego Polskiego Towarzystwa Schronisk Młodzieżowych. Podczas pełnienia tej ostatniej funkcji współtworzył bazę noclegową dla rozwoju turystyki szkolnej w Legnickiem i opracował kilka tras typowych po byłym woj. legnickim dla dwutygodniowych obozów wędrownych.
c) W pierwszych w pełni demokratycznych wyborach samorządowych został wybrany do Rady Miejskiej Jawora, pełniąc w kadencji 1990-1994 funkcje radnego, społecznego członka Zarządu Miasta i delegata Jawora do Sejmiku Samorządowego Wojew. Legnickiego.

VI. Ważniejsze odznaczenia i wyróżnienia w kolejności chronologicznej:
– Zloty Krzyż Zasługi 1975
– Złota Odznaka PTSM 1976
– Złota Odznaka -Zasłużony w pracy PTTK wśród młodzieży-1977
– Dyplom Summa cum laude 1978
– Srebrna Odznaka -Zasłużony działacz turystyki- 1978
– Medal Komisji Edukacji Narodowej 1979
– Pismo gratulacyjne w imieniu NSZZ „Solidarność” 1989
– – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski 1990
– Tytuł Honorowego Obywatela Jawora 11.11.2003

VII. Z wykształcenia geograf, z zamiłowania historyk, zajmuje się dziejami Dolnego Śląska. Szczególną estymą darzy Ziemię Jaworską, zastępującą mu utracony w 1945 r. kraj dzieciństwa oraz przodków, których udokumentowany rodowód sięga czasów króla Kazimierza Wielkiego.

VIII. Dorobek publikacyjny Jana Rybotyckiego ukierunkowany głównie na promocję Jawora w regionie i kraju :
A. Publikacje książkowe
1. Szlaki wędrówek krajoznawczych po Legnickiem, PTSM Zarząd Oddziału Wojewódzkiego, Legnica 1980
2. Jawor od zarania dziejów do roku 1263, Biblioteczka Towarzystwa Miłośników Jawora, Jawor 1984
3. Księstwo Jaworskie i jego stolica(1264-1392), Biblioteczka Towarzystwa Miłośników Jawora, Jawor 1987 (karta tej pracy znajduje się w internetowej bazie danych obejmującej Katalogi Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych)
4. Zamek Piastowski w Jaworze, Jaworski Ośrodek Kultury, Jawor 1988
5. Dzieje parafii rzymskokatolickiej i kościoła św. Marcina w Jaworze (1242-1992), Jaworski Ośrodek Kultury, Jawor 1992
6. Jawor od A do Z, tom 1 (A-Ł), Zarząd Miasta Jawora, Jawor 1997
7. Jawor od A do Z, tom 2 (M-Z), II tom tej ważnej dla promocji miasta pracy był gotowy do druku w grudniu 1998 r., ale zmieniła się barwa władz miejskich i sprawa ugrzęzła. Ostatecznie tom II ukazał się drukiem w kwietniu 2006 r.
8. Schodnica – Majdan – Urycz w zachowanych źródłach i okruchach wspomnień, Praca zbiorowa pod redakcją Jana Rybotyckiego, Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Drohobyckiej, Wrocław 2013.
B. Szkice w wydawnictwach zbiorowych
1. Mikołaj z Jawora profesor i rektor uniwersytetów w Pradze i Heidelbergu (szkic biograficzny), (w) Szkice Legnickie, tom XVII, str. 171-176, Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Legnicy, Legnica 1995
C. Artykuły w czasopismach specjalistycznych
1. Uwagi o podręczniku geografii dla klasy V, (w) Geografia w szkole, nr 1 z 1969 r. str. 45-48
2. Wybrane zagadnienia związane z organizacją i wykorzystywaniem pracowni geograficznej, (w) Geografia w szkole, nr 1 z 1971 r., str. 32-38
3. Działalność Polskiego Towarzystwa Schronisk Młodzieżowych w województwie legnickim i walory środowiska geograficznego, (w) Z działalności Polskiego Towarzystwa Schronisk Młodzieżowych, Warszawa 1977, str.19-38
4. Wyrosło z przeszłości, (w) Poznaj swój kraj, nr 2 z 1977, str. 5-7
5. Miedź wyznacza kierunek, (w) Poznaj swój kraj, nr 2 z 1977, str. 8
6. Dwie wycieczki, (w) Poznaj swój kraj, nr 2 z 1977, str. 14-15
7. Jawor pod własnymi książętami (1274-1392), (w) Mówią wieki, nr 6 z 1988, str. 39-43 (errata do tego artykułu zamieszczona została w „Mówią wieki” nr 10 z 1988, str. 47)
D. Artykuły w regionalnych czasopismach społeczno-kulturalnych
1. Im się więcej wie…, (w) Konkrety tygodnik społ.kult. woj. legnickiego, nr 49 z 05.12.1975 r. (artykuł o walorach krajoznawczych woj. legnickiego)
2. W latach 1984-1987 zamieścił w „Przeglądzie Fabrycznym” piśmie Zakładów Kuźniczych i Maszyn Rolniczych w Jaworze ponad 50 artykułów (odcinków) Ilustrowanej Kroniki Jawora, obejmującej dzieje miejscowości i miasta od zarania do XVI w. Zakład zatrudniał wówczas 2500 osób, a pismo ukazywało się przez pewien czas jako miesięcznik, a później dwutygodnik.
3. Kilkadziesiąt artykułów o różnorodnej tematyce lokalnej zamieścił w latach 1990-2001 w tygodniku „Gazeta Jaworska” i miesięczniku samorządowym „Ziemia Jaworska”.
E. Pierwszą dekadę XXI w. spędził nad opracowywaniem dziejów swojej miejscowości rodzinnej, którą odwiedził w latach 2000, 2003, 2006, 2009 i 2012. Artykuły o Schodnicy zamieścił w Ziemi Drohobyckiej Nr 17-18 (2004) i 19-20 (2007) oraz w Biuletynach SPZD Nr 5 (2009), Nr 7 (2010), Nr 9 (2011). Tematyka schodnicka absorbuje go nadal.
F. Działalność w Stowarzyszeniu Przyjaciół Ziemi Drohobyckiej rozpoczął jesienią 2000 r. Między zebraniami sprawozdawczo-wyborczymi ZG SPZD (11.05.2002-11.06.2005 r.) pełnił funkcję Sekretarza ZG. W dniu 11 czerwca 2005 r. został wybrany prezesem ZG SPZD. Obowiązki Prezesa ZG pelnił przez dwie kadencje do 18.06.2011 r. Powody rezygnacji przedstawił w Biuletynie SPZD Nr 10 (2012), str. 3. Od grudnia 2007 do czerwca 2012 r. redagował Biuletyn SPZD, który ukazywał się regularnie co pół roku. Łącznie ukazało się w tym okresie 10 numerów Biuletynu SPZD o objętości ponad 700 stron formatu A4.

Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XIX/114/03 z dnia 29.10.2003 r.

Ks. Prałat Zbigniew Tracz

Ksiądz Prałat Zbigniew Tracz po ukończeniu Technikum Samochodowego w Jelczu i zdaniu matury wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu, studiując równocześnie na Papieskim Uniwersytecie Teologicznym. W 1982 roku ukończył wspomniane studia, otrzymał święcenia kapłańskie i tytuł magistra socjologii religii. Zgodnie ze swoim powołaniem i kierunkiem ukończenia studiów podjął pracę najpierw jako ksiądz katecheta w Bolesławcu śląskim, a potem pracował w parafiach wrocławskich jako duszpasterz osób niepełnosprawnych, a także jako kapelan szpitalny, więzienny i wojskowy. Za jego owocową pracę władze wojskowe nagrodziły Księdza awansem na stopień kapitana upoważniając go do noszenia wojskowego munduru. Do pracy na Ziemi Jaworskiej ks. Zbigniew Tracz został skierowany w 1993 roku do parafii św. Józefa w Kwietnikach, gdzie objął funkcję proboszcza. Po przyjęciu nowej podupadłej placówki rozpoczął remont kościołów w Kwietnikach i w Pogwizdowie, które są zaliczane do cennych zabytków sztuki sakralnej. Za aktywną działalność kulturalną i zaangażowanie się w ochronę zabytków został uhonorowany tytułem Kanonika a potem medalem Zasłużony dla Kultury Województwa Legnickiego. W roku 1998 został mianowany proboszczem parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Jaworze, gdzie rozpoczął nowy okres owocnej pracy dla kościoła i społeczności jaworskiej. Już na początku praca wśród ludzi dotkniętych przez los szczególnie go uczuliła na biedę, wobec której nie przechodzi obojętnie starając się zawsze pomagać ludziom pokrzywdzonym przez życie. Ksiądz otoczył szczególną opieką rodziny wielodzietne, bezrobotne i przeżywające trudności materialne. Przy parafii Miłosierdzia Bożego powołał Caritas i Komitet Charytatywny, które zajmują się organizowaniem pomocy dla ludzi biednych. Również z inicjatywy Księdza rok rocznie zbierana jest żywność przy okazji świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy. Z tej formy pomocy, w postaci paczek żywnościowych korzysta ponad 300 rodzin zamieszkałych na terenie parafii. Społeczności Jawora znane są też liczne przypadki udzielenia przez ks. Prałata pomocy ciężko chorym w dostaniu się do lecznictwa klinicznego. Dzięki Jego osobistemu zaangażowaniu, zdolnościom organizacyjnym i umiejętnościom zjednywania sobie ludzi organizuje co roku bezpłatne kolonie letnie, m.in. w Ustce, Pogorzelicy i świeradowie Zdroju dla dzieci z rodzin biednych i patologicznych, niezależnie od ich pochodzenia, wyznania i poglądów. Z tej formy wypoczynku częściowo dofinansowywanej przez Urząd Miasta skorzystało dotychczas ponad 350 dzieci. Oprócz tego ks. Prałat organizuje dla dzieci turnusy wyjazdowe do Lutola Mokrego. Jest też organizatorem wielu imprez i zabaw charytatywnych, z których dochód przeznaczany jest na finansowanie kolonii dla dzieci. W tym też zakresie ściśle współpracuje ze szkołami, które typują dzieci będące w potrzebie na wyjazdy kolonijne. Dla dzieci biednych, w miarę swoich możliwości, finansuje obiady. ściśle współpracuje z wieloma prywatnymi przedsiębiorcami na terenie miasta i powiatu, od których udaje mu się pozyskać często wiele cennych nagród loterii fantowych, z których dochód przeznaczany jest na wypoczynek dla dzieci, zapomogi, a także na paczki z okazji św. Mikołaja. Co roku ks. Prałat na Przyrzeczu w maju organizuje festyny z udziałem znanych w Polsce piosenkarzy i zespołów muzycznych, co w dużym stopniu przyczynia się do integrowania społeczności Jawora i promowaniu naszego miasta. Ksiądz Zbigniew Tracz znany jest także z działalności wychowawczej organizowania wolnego czasu dla dzieci i młodzieży. Z jego inicjatywy przy parafii, mimo trudności lokalowych, powstały: zespół muzyczny, grupa teatralna, chór parafialny i grupy sportowe. W sierpniu bierze udział wraz z liczną grupą młodzieży z Jawora w pieszej pielgrzymce do Częstochowy, podczas której młodzież uczy się dyscypliny, samodzielności, hartu ducha i pogłębia wiadomości z różnych dziedzin życia słuchając konferencji w drodze głoszonych przez wybitnych specjalistów świeckich i duchownych. Ksiądz Prałat dba o piękno i wygląd estetyczny parafii, co nieodłącznie wpływa też na wizytówkę naszego miasta. W ciągu roku we współpracy z parafianami doprowadził do schludnego wyglądu terenu wokół kaplicy. Ze względu na szczupłość miejsca w starej kaplicy ks. Zbigniew Tracz w porozumieniu z Kurią w Legnicy podjął się zbudowania nowej, większej świątyni, która swoją okazałą architekturą upiększy osiedle Przyrzecze. Mając na uwadze aktywną działalność wychowawczą wśród młodzieży ks. Zbigniew Tracz zaplanował przy wznoszącym się kościele wybudowanie kawiarni oraz sal przeznaczonych do gier i zabaw dla dzieci i młodzieży. Należy tu podkreślić fakt, iż mając na uwadze wielkie bezrobocie w Jaworze Ksiądz powierzył budowę kościoła pracownikom zatrudnionym w firmach jaworskich. Biorąc pod uwagę wielkie zaangażowanie ks. Zbigniewa Tracza, ksiądz biskup Tadeusz Rybak uhonorował go tytułem Prałata Honorowego Ojca świętego. Jest to odznaczenie przyznawane przez Papieża za wkład w prace duszpasterską w trosce o dobro kościoła i człowieka.

Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XXXIV/198/04 z dnia 27.10.2004 r.

Tadeusz Caban

Tadeusz Caban urodził się w 1934 r. Jest Absolwentem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Pracę rozpoczął w Zespole Szkół Zawodowych w Jaworze jako nauczyciel przysposobienia obronnego, gdzie pracował do chwili przejścia na emeryturę. Wraz z rozpoczęciem pracy zawodowej rozpoczął działalność z młodzieżą. Aktywnie pracował jako instruktor Związku Harcerstwa Polskiego organizując pracę z młodzieżą. Organizował także obozy szkoleniowo-wypoczynkowe, treningi, zawody sportowo-obronne. Wychowankowie wielokrotnie uzyskiwali czołowe lokaty w Centralnych Manewrach Techniczno-Obronnych ZHP. W 1980 r. został wybrany na Prezesa Zarządu Ligi Obrony Kraju w Jaworze. Ta dziedzina zasługuje na szczególne wyróżnienie. W wyniku dużego zaangażowania w Jaworze funkcjonuje szkółka strzelectwa sportowego. W zawodach organizowanych przez LOK pn. „Sprawni jak żołnierze” uczestniczy bardzo duża liczba dziewcząt i chłopców niemal ze wszystkich szkół Powiatu Jaworskiego. Dużo imprez np. Zawody Strzeleckie z okazji rocznicy Powrotu Jawora do Macierzy, Dnia Zwycięstwa, Dni Jawora, Święta Odzyskania Niepodległości zostały wpisane na stałe do kalendarza imprez miejskich. Organizuje także zawody dla jaworskich zakładów pracy. W 2004 r. w zajęciach wzięło łącznie ok. 3600 osób. Na wyróżnienie zasługuje fakt organizacji Międzynarodowych Zawodów Modeli Pływających przy udziale OsiR, w których uczestniczyli zawodnicy z Polski, Niemiec, Czech, a także Austrii, Białorusi i Ukrainy. Organizuje także zawody strzeleckie dla piekarzy w czasie Międzynarodowych Targach Chleba. Działalność Pana Tadeusza Cabana to ważny wkład w życie społeczno-kulturalne Jawora, a w ramach prowadzonego współzawodnictwa przez Dolnośląski Zarząd Wojewódzki LOK jaworski uplasował się na II miejscu.

Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr LVII/286/05 z dnia 26.10.2005 r.

Edward Gaździcki

Doktor Edward Gaździnki, ur. 01.01.1936 r. z miejscowości Blich (woj. tarnopolskie) swoją pracę zawodową rozpoczął od stażu w Szpitalu Powiatowym w Jaworze w 1962 r., natomiast w 1967 r. został zatrudniony na stałe jako lekarz internista. Po kilkuletniej pracy wykazał się znakomitymi wynikami w procesie leczenia, zdobył zaufanie swoich przełożonych, kolegów i pacjentów, dlatego po odejściu na emeryturę dr Zofii Zielińskiej został zgłoszony do konkursu na ordynatora oddziału wewnętrznego Szpitala Powiatowego w Jaworze. W wyniku konkursu w 1974 r. objął funkcję ordynatora, którą pełnił do odejścia na emeryturę, czyli całą swoją karierę zawodową (44 lata), którą poświęcił dla szpitala w Jaworze.

Chętnie współpracował ze środowiskiem lekarskim, czego dowodem jest członkowstwo w Polskim Towarzystwie Kardiologicznym we Wrocławiu od chwili jego założenia oraz w Okręgowej Komisji Kontroli Zawodowej we Wrocławiu.
Angażował się również w życie lokalne naszego miasta, będąc radnym Miejskiej Rady Narodowej.
Swoją wiedzę przekazywał młodszym kolegom, był kierownikiem lekarzy specjalizujących się na oddziale chorób wewnętrznych na I stopień specjalizacji (około 20 lekarzy) oraz na II stopień (6 osób). Był również współorganizatorem oddziału w nowym budynku szpitala. Za jego kadencji szpital obsługiwał teren liczący około 50 tysięcy ludności. Rocznie oddział liczył około 1600 osób. Na podkreślenie zasługuje to, iż diagnozy lekarskie postawione przez ordynatora były trafne, potwierdzone przez kliniki kardiologiczne we Wrocławiu. Wielu mieszkańców Jawora zawdzięcza panu doktorowi życie oraz zdrowie.

Jego podejście do pacjentów oraz kompetencje zjednały mu szacunek i uznanie. Jest wielkim autorytetem dla jaworzan. Leczył wiele pokoleń i jest osobą w większości znaną i rozpoznawalną.

To człowiek bardzo skromny, wielkiego serca, leczył nie zważając na swoje życie rodzinne i odpoczynek, zawsze i w każdej sytuacji był dostępny dla pacjentów nie pobierając niejednokrotnie honorarium. Za swoją wzorową i wieloletnią pracę otrzymał wiele podziękowań, nagród i odznaczeń resortowych. Wśród nich najwyższą rangę posiadają: Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Odznaka za wzorową Pracę w

Służbie Zdrowia oraz Dyplom Uznania za zwalczanie epidemii ospy na Dolnym Śląsku w 1963 roku.
Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr LXX/356/06 z dnia 25.10.2006 r.

Urszula Karolina Spilarewicz

Zamieszkała w Jaworze, ukończyła szkołę pielęgniarską w Legnicy i po uzyskaniu dyplomu, z nakazu pracy, rozpoczęła pracę na oddziale dziecięcym w Legnicy, gdzie pracowała przez 6 lat. Po zmianie miejsca zamieszkała, podjęła pracę w przychodni Rejonowej w Jaworze, obecnie jest na emeryturze.
Pani Urszula jest mieszkanką naszego miasta od 43 lat. Nie jest politykiem, ani działaczem lecz „zwykłym” mieszkańcem naszego miasta. Nasuwa się pytanie czym sobie zasłużyła na tak zaszczytne wyróżnienie? Nie wszyscy pewnie wiedzą, ale to właśnie Ona, od samego początku angażowała się w ratowanie miejskiego szpitala. Uczestniczyła w proteście mieszkańców na terenie naszej lecznicy, zbierała podpisy mieszkańców pod petycje do Urzędu Marszałkowskiego (zebrała ich ponad 1000), pisała i wysyłała pisma do Starostwa i Województwa. Nie opuściła ani jednej sesji Rady Powiatu, na której poruszane były kwestie dotyczące przyszłości szpitala oraz brała w nich czynny udział, zadając liczne pytania i komentując działania władz powiatowych. Co najważniejsze, robiła to własnej inicjatywy i całkowicie bezinteresownie. Na względzie leżało jej jedynie dobro nas wszystkich, tak więc tych którzy się leczyli, leczą i będą leczyć w naszym szpitalu.

Można zatem stwierdzić, iż to dzięki jej batalii, zostały uratowane miejsca pracy, a mieszkańcy nadal, przez całą dobę, mogli korzystać z usług medycznych oferowanych przez szpital miejski oraz zasięgać porad u znanych im specjalistów. Gdy w kwietniu 2004, na drzwiach szpitala pojawiła się notatka informująca, iż szpital nie udziela bezpłatnych porad oraz usług pielęgniarskich, a pacjenci muszą udać się po nie do oddalonej o kilkanaście kilometrów lecznicy w Legnicy, reakcja p. Urszuli była niemal natychmiastowa. To wystarczyło, by przywrócone zostały darmowe usługi, które funkcjonują w naszym mieście do dnia dzisiejszego. Ponadto, kiedy dotarła do niej informacja, iż karetka reanimacyjna, zakupiona ze środków przekazanych na ten cel przez mieszkańców ziemi jaworskiej, została przekazana do szpitala w Legnicy, znowu podjęła inicjatywę. Zebrała prawie 230 podpisów pod żądaniem zwrotu jaworskiej „erki”. Od przekazania pisma do zarządu Pogotowia Ratunkowego w Legnicy minęła niespełna 2 dni i karetka powróciła do naszego miasta.

Pani Urszula zasłużyła się także w maju 2004, kiedy to wzięła czynny udział w ogólnopolskim proteście w obronie praw pacjenta w Warszawie, zabrała również głos z trybuny i przedstawiając się jako mieszkanka Jawora.
Od tamtych wydarzeń minęły ponad 4 lata. Szpital nadal funkcjonuje, w razie potrzeby ludzie mogą zostać poddani hospitalizacji, a Ona w dalszym ciągu interesuje się losami naszej, tak bardzo przecież niezbędnej lecznicy.
Dziś, dużo łatwiej jest „zaistnieć” w społeczeństwie, będąc politykiem, przedsiębiorcą, czy też artystom. Czym mogła się wykazać tak zwyczajna, prostolinijna i szlachetna osoba, jaką zawsze była i nadal jest p. Urszula? Na pozór – wydawać by się mogło – niczym, a jednak w honorowy sposób udowodniła, że własną postawą i zaangażowaniem można wiele zdziałać dla dobra nie tylko siebie, ale także całej społeczności lokalnej.
Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XIV/77/07 z dnia 7.11.2007 r.

Ks. Kanonik Waldemar Hawrylewicz

Urodzony 2 kwietnia 1961 r. w Strzelinie, zamieszkały w Jaworze, przy Alei Jana Pawła II nr 4. Mieszkańcem Jawora jest od 1995 roku. Naukę w Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu rozpoczął w 1980 r., studiując jednocześnie na papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk ks. Kardynała Henryka Gulbinowicza 24 maja 1986 roku. Pracował jako wikariusz w parafiach: w Wałbrzychu, Olszynie Lubańskiej, Jeleniej Górze – Sobieszowie, Głuszycy Górnej i w Świebodzicach. Od 26 czerwca 1995 roku pracuje w Jaworze, początkowo jako rektor nowoutworzonego Ośrodka Duszpasterskiego, następnie administrator powołanej nowej Parafii Rzymsko-Katolickiej i jej proboszcz.

Powołując księdza na tę funkcję Biskup Legnicki Tadeusz Rybak określił, iż zadaniem księdza jest utworzenie wspólnoty parafialnej w wydzielonej części miasta, a przede wszystkim budowa miejsca kultu religijnego – kościoła. Na ten cel przekazany został budynek po zakładzie remontowo-budowlanym służby zdrowia, który zaadaptowano na plebanię, a gmina sprzedała przyległy grunt za „przysłowiową złotówkę”. Rozpoczęto budowę kaplicy. W czerwcu 1996 roku została erygowana przez ks. Biskupa Legnickiego nowa parafia i odprawiona pierwsza Msza św. To nabożeństwo wszystkim zapadło głęboko w pamięci, ponieważ były to tylko mury. Dach został położony dopiero w październiku.

W tym czasie trwały przygotowania do budowy kościoła, opracowanie projektów, gromadzenie środków finansowych, pozyskiwanie sponsorów, zakup materiałów budowlanych, poszukiwanie wykonawców. Przy budowie zatrudnienie zostały miejscowe firmy budowlane, włączyły się też miejscowe przedsiębiorstwa i zakłady pracy. W ten sposób ksiądz pomógł rzemieślnikom, w trudnym okresie dużego bezrobocia panującego w mieście. Jedynie do wykonania niektórych specjalistycznych prac ksiądz zmuszony był poszukiwać wykonawców z innego terenu. Jednocześnie z budową kościoła prowadzona była rozbudowa plebanii.

26 maja 2007 roku nastąpiła konsekracja nowej świątyni przez ksiądz Biskupa Legnickiego Stefana Cichego. Jest to pierwsza od kilkuset lat nowa świątynia wybudowana w Jaworze. Za trud budowania i tworzenia nowej parafii ksiądz został wyróżniony nadaniem tytułu kanonika.
Ksiądz Waldemar Hawrylewicz potrafił zgromadzić wokół siebie ludzi dobrej woli, którzy rada, pracą oraz różnego rodzaju ofiarami małymi i dużymi włączyli się w tworzenie parafii. Tradycją stały się festyny parafialne, na które przychodzą mieszkańcy z całego miasta oraz zabawy charytatywne. Pozyskiwany dochód przeznaczany jest na organizację kolonii i zimowisk dla dzieci z ubogich rodzin, paczki „mikołajkowe” i świąteczne oraz na budowę kościoła. Dla dzieci i młodzieży organizowane są m.in.: turnieje tenisa, zabawy. Współpracuje ze środowiskiem pracodawców jaworskich, uzyskując od nich pomoc przy budowie oraz często cenne nagrody na loterie fantowe. Współdziała ze środowiskiem strażaków i policjantów, którzy chętnie włączają się w organizowane przez księdza przedsięwzięcia. Udział w festynach wykorzystywany jest na propagowanie i podejmowanie różnego rodzaju akcji profilaktycznych oraz uświadamiających skierowanych na zapobieganie przestępczości. Szczególną wrażliwość kieruje ksiądz do ludzi starszych, chorych, samotnych znajdując zawsze czas, wykazując cierpliwość dla ich problemów. Poza licznymi obowiązkami w parafii, ksiądz pełni obowiązki kapelana szpitalnego. Odwiedzając chorych, znajduje zawsze słowa, które podnoszą ich „na duchu”, pokrzepiają. Zawsze, na każde wezwanie, o każdej porze udaje się do szpitala z posługą duszpasterską. W kościele organizowane są także koncerty muzyczne. Swoją pasją do wędrowania i pielgrzymowania ksiądz „zaraził” parafian, którzy wspólnie ze swoimi duszpasterzami odwiedzili już wiele sanktuariów tak w Polsce jak i za granica. Dewizą księdza jest: wspólna modlitwa, wspólna praca i wspólna zabawa.

I tak dzięki niej potrafi przełamać i przekonać wielu niezdecydowanych do potrzeby budowy nowej wspólnoty parafialnej. Na terenie parafii mieszka około 5 tysięcy osób, z czego około 4250 to parafianie, a oprócz mieszkańców Jawora, należą także mieszkańcy sąsiadujących wsi Zębowice i Siekierzyce.
W swoich działaniach uzyskuje wielką pomoc i oparcie w działających przy parafii grupach religijnych i członkach Stowarzyszenia Rodzin Katolickich.
Ksiądz Waldemar Hawrylewicz swoim zaangażowaniem, postawą, wrażliwoącią na ludzkie potrzeby i dziełem jakie wykonał budując w tak niedługim czasie nowy kościół tworząc nową wspólnotę parafialną w pełni zasługuje na Tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Jawora”.
Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XXVII/146/08 z dnia 29.10.2008 r.

Janina Lemańska

Pani Janina Lemańska – urodzona w Paszowicach jest mieszkanką Jawora od 40 lat. Zarówno w życiu osobistym jak i w pracy zawodowej Pani Janina Lemańska realizuje zadania na rzecz miasta. Dała się poznać jako człowiek aktywny w życiu szkoły przepracowując (od 1968 r.) w niej 42 lata, w tym 20 lat na stanowisku dyrektora szkoły. Wykonywała obowiązki w sposób sumienny i rzetelny, z dużym poczuciem odpowiedzialności za powierzone zadania i mienia publiczne. Na co dzień wyróżnia się wysoką kulturą osobistą i umiejętnościami kierowniczymi.
W czasie wykonywania pracy zawodowej wychodziła naprzeciw głównie potrzebom młodych mieszkańców, stwarzając im warunki do zdobywania nowych zawodów. Liceum Medyczne uległo przekształceniu przez Zespół Szkół Medycznych i Medyczne Studium Zawodowe do utworzenia Szkoły Policealnej Służb Społecznych.
Wprowadzając zawody: pielęgniarka, opiekunka dziecięca, terapeuta zajęciowy, dietetyk, opiekunka środowiskowa, opiekun domu pomocy społecznej, technik masażysta Pani Janina Lemańska wpłynęła na jakość pracy w środowisku osób chorych i niepełnosprawnych.
Osoba Pani Janiny zachęcała do kontynuowania nauki absolwentów szkół średnich, aby przeciwdziałać bezrobociu i związanych z tym reperkusji psychicznych i społecznych.
Pani Janina Lemańska podejmowała i podejmuje szeroką współpracę ze środowiskiem lokalnym, mając na celu rozwój umiejętności zawodowych uczniów i słuchaczy oraz kształtowaniu ich aktywnych postaw prospołecznych w tym do prowadzenia działalności dobroczynnej.
Kierowana przez Panią Janinę Lemańską szkoła systematycznie współpracowała z lokalnymi instytucjami tj.: Domami Pomocy Społecznej, Domem Małego Dziecka, Świetlicą Terapeutyczną, Stowarzyszeniem na rzecz Dzieci Niepełnosprawnych, Powiatową Stacją Sanitarno-Epidemiologiczną, Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej, Zespołem Opieki Zdrowotnej, Internatem Szkoły Specjalnej, Stowarzyszeniem Rozwoju Kultury w zakresie: projektowania , przygotowania i organizacji imprez, opieki, prowadzenia specjalistycznych zajęć, realizacji programów wychowawczych, profilaktycznych i opiekuńczo-pielęgnacyjnych.
Szkoła pod kierunkiem Pani Janiny Lemańskiej odnosiła znaczące sukcesy na arenie krajowej: zajęła I miejsce w ogólnopolskim konkursie profilaktycznym (2005 r.) oraz w wojewódzkim konkursie promocji zdrowia dla szkół medycznych (2003).
Na dowód powyższych osiągnięć w szkole zajmują honorowe miejsce puchary, dyplomy, prace uczniowskie oraz dokumentacja zdjęciowa sukcesów słuchaczy.
Na wyróżnienie zasługiwała aktywna współpraca z organem prowadzącym placówkę. Pani Janina Lemańska wykonująca obowiązki dyrektora zorganizowała wojewódzką konferencję inauguracyjną Dolnośląską Sieć Szkół Promujących Zdrowie powołaną przez Kuratorium Oświaty, Dolnośląską Regionalną Kasę Chorych, Urząd Marszałkowski i szkoły medyczne Dolnego Śląska. Pani Janina Lemańska nieustannie dbała o poprawę warunków pracy szkoły, opracowując wniosek o pozyskanie funduszy strukturalnych na termomodernizację budynku. Jej wielkim dokonaniem było przeprowadzenie kapitalnego remontu budynku szkoły ( remont szkoły był wykonany w 2006 r.) przy ulicy Rapackiego 1. Wysoka kultura osobista Pani Janiny Lemańskiej, konsekwencja i życzliwość w działaniu oraz rzetelność załatwienia spraw, zjednały Jej szacunek i uznanie nie tylko w miejscu pracy, ale również w środowisku lokalnym. Wyrazem tego było obdarzenie przez społeczność lokalną mandatem radnej powiatu jaworskiego kadencji 1998-2002 i 2002-2006, oraz radnej rady miejskiej kadencji 2006-2010 i 2010-2014.
Z inicjatywy Pani Janiny Lemańskiej powstała w Jaworze filia Uniwersytetu Trzeciego Wieku pod patronatem Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy.
Celem nadrzędnym uniwersytetu jest aktywizacja ludzi starszych, a także „wykorzystanie potencjału osób starszych na rynku pracy – wiedzy, umiejętności i doświadczenia życiowego, dla rozwoju gospodarczego i społecznego kraju”. Uniwersytet Trzeciego Wieku w Jaworze pod przewodnictwem Pani Janiny Lemańskiej stworzył możliwość ciągłego poszerzania wiedzy, pobudzania do aktywizacji społecznej w interesie jednostki i ogółu, ułatwiania nawiązywania przyjaźni, zapewniania możliwości dbania o kondycję fizyczną.
Ponadto Pani Janina Lemańska została wyróżniona przez Ministra Edukacji „Medalem Komisji Edukacji” za całokształt pracy dydaktycznej – uroczystego wręczenia dokonał wojewoda dolnośląski w 2010 r.
W dniu 6 października 2011 r. Pani Janina Lemańska otrzymała z rąk Rektora PWSZ w Legnicy tytuł Honorowy II stopnia „Zasłużony dla PWSZ im. Witelona” w Legnicy.
W całym dorobku pracy zawodowej Pani Janina Lemańska kierowała się mottem, iż ostatecznie celem jakiejkolwiek pracy spełnionej przez człowieka zawsze – pozostaje sam człowiek.
Pani Janina Lemańska w pełni zasługuje na Tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Jawora” za to, iż przez te wszystkie lata nie cofnęła się przed podjęciem i utrzymaniem zobowiązania, jakim jest bardzo dobrze wypełniona misja w służbie publicznej.
Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XVIII/82/11 z dnia 26 października 2011 r.
Karol Wojtyła Papież Jan Paweł II

„Prawda będzie fundamentem pokoju, jeśli każda jednostka uczciwie uświadomi sobie, że oprócz własnych praw ma również swoje obowiązki wobec innych … „

U progu swego pontyfikatu Jan Paweł II, Papież z Polski, wzywał do otwarcia serc i śmiało można twierdzić, że całe jego posługiwanie było ciągłym realizowaniem zadania, które postawił sobie jako Biskup Świata. Do wszystkich chrześcijan, ale też do ludzi innych wyznań i poglądów kierował orędzie pokoju, który opiera się na prawdzie, miłości i szacunku do ludzi. W orędziu na Światowy Dzień Pokoju w 2004 roku mówił: „Dziś jeśli pokój jest możliwy, pokój jest także obowiązkiem …”. Dla nas więc mieszkańców Jawora, Miasta Chleba i Pokoju, te słowa mają szczególne znaczenie.
U końca procesu beatyfikacyjnego Papieża Polaka próbujemy zgłębiać całość przesłania, czytając dzieła, które stanowią niejako testament skierowany zwłaszcza do narodu, z którego pochodził Papież.
Mieszkamy w sąsiedztwie Niemiec i Czech i razem dzielimy ból przeszłości dotkniętej ranami wojny i przemocy, którą zgotowały nam zbrodnicze systemy polityczne. Razem też ponosimy odpowiedzialność za tworzenie ładu, który nam i następnym pokoleniom zapewni godziwą przyszłość. Chlubimy się tym, że po latach różnego rodzaju zniewoleń jesteśmy częścią wolnego kontynentu. Chlubimy się tym, że mamy wolność słowa i żyjemy w demokratycznym kraju. Przywołując słowa Jana Pawła II: „Historia uczy, że demokracja bez wartości łatwo się przemienia w jawny lub zakamuflowany totalitaryzm” staramy się pamiętać o świecie wartości, który zaczyna się w życiu konkretnych ludzi. Dla nas, mieszkańców Jawora, nasza wolność, nasz pokój i inne wartości, zaczynają się w naszych sercach, w nas. Oby słowa wielkiego rodaka były drogowskazem. Na drodze realizacji ważnych zadań, które stoją przed nami i których oczekuje od nas nasze społeczeństwo i Polska często odnosimy się do nauczania Papieża Jana Pawła II i Jego naukę, która stała się uniwersalnym przesłaniem do ludzi tych czasów możemy traktować jako światło wiodące do konkretnych celów. Zarówno dzieci, które są przyszłością świata, jak i młodzież, która jest nadzieją Kościoła i świata, zarówno dorośli, którzy biorą odpowiedzialność za kształt dziejów, jak i starsi, którym należy się szacunek, pomoc i wdzięczność. Wszyscy czerpiąc z tego przesłania, tworzymy nowy czas, za który też bierzemy odpowiedzialność. Obyśmy byli świadomi tych zadań. Obyśmy tworzyli pokój i dawali go jak chleb. Podobnie jak najwybitniejszy w dziejach Polaków, zasłużony dla ludzkości, kultury chrześcijańskiej i narodu Polskiego – Papież Jan Paweł II.

Jacek Krajewski

Doktor Jacek Krajewski urodz. w Dzierżoniowie, zam. w Jaworze. Po ukończeniu studiów medycznych we Wrocławiu w 1985 r. przyjechał i zamieszkał w Jaworze oraz rozpoczął pracę jako lekarz w tutejszym szpitalu. W 1996 r. zdobył specjalizację w zakresie medycyny rodzinnej i od 1998 r. do dnia dzisiejszego prowadzi Praktykę Lekarza Rodzinnego w Udaninie. W latach 1990-1994 pełnił funkcję radnego Rady Miejskiej w Jaworze. W latach 1994-1997 został wybrany na Przewodniczącego Rady Miejskiej.
Sama praca zawodowa dla Pana Jacka Krajewskiego to było za mało. Zawsze towarzyszyło Mu poczucie moralnego obowiązku uczestniczenia w życiu społecznym otoczenia, w którym mieszkał. Już w 1991 r. założył Jaworskie Stowarzyszenie Pomocy Ludziom, mające na celu nie tylko niesienie pomocy najbardziej potrzebującym, ale także organizowanie działań i przedsięwzięć w celu zmniejszenia bezrobocia. Stowarzyszenie prowadziło liczne akcje charytatywne, które pomagały najuboższym przetrwać trudne czasy, a organizowane były najczęściej we współpracy z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej. Akcje, takie jak: „Mikołajki dla najbiedniejszych”, „Opłatek z JSPL dla samotnych”, obozy letnie pod namiotami w Wydminach dla jaworskich dzieci ze środowisk ubogich, bale charytatywne, festiwale teatrzyków dziecięcych oraz liczne festyny, to niektóre tylko przykłady podejmowanych działań Jaworskiego Stowarzyszenia Pomocy Ludziom. Przez wiele lat Stowarzyszenie prowadziło dla dzieci i młodzieży świetlicę „Poszkole” w swojej siedzibie przy ul. Szpitalnej 7e, która zapełniała lukę czasową, jaka powstawała pomiędzy zajęciami w szkole a powrotem rodziców z pracy, a także proponowała różne atrakcyjne formy spędzania czasu po południu. Dzięki inicjatywie Pana Jacka Krajewskiego powstało także Stowarzyszenie Osób Niepełnosprawnych oraz rozpoczął działalność Bank Żywności i Sprzętu, zajmujący się gromadzeniem i przekazywaniem dla potrzebujących produktów żywności, odzieży i sprzętu gospodarstwa domowego.
Pan Jacek Krajewski jest także autorem pomysłu, głównym współtwórcą i prezesem powołanego do życia w 1997 r. Stowarzyszenia Międzynarodowe Targi Chleba, którego głównym celem było i jest nie tylko organizowanie w naszym mieście dużej imprezy edukacyjno-kulturowej z chlebem w roli głównej, ale stworzenie warunków i dobrego klimatu dla inicjatyw gospodarczych, rozwoju przedsiębiorczości i promocji naszego miasta oraz powiatu.
Stowarzyszenie Międzynarodowe Targi Chleba przez piętnaście kolejnych lat inspirowało i pobudzało do działań w imię wspólnego dobra nie tylko lokalne władze i inne organizacje pozarządowe, ale przede wszystkim środowiska piekarnicze z całej Polski, pracodawców i inwestorów oraz społeczności naszego powiatu i całego Dolnego Śląska. Niemałym sukcesem Stowarzyszenia MTCH było przygotowanie i udział polskiego stoiska wystawienniczego podczas Paryskiego Święta Chleba w 2004 i 2005 r. oraz na Światowych Targach Turystycznych ITB w Berlinie w 2005 r. Dzięki dużemu, osobistemu zaangażowaniu i wybitnym zdolnościom organizacyjnym Pana Jacka Krajewskiego, Międzynarodowe Targi Chleba uzyskały certyfikat Polskiej Organizacji Turystycznej – „Turystyczny Produkt Roku 2003”, II miejsce w konkursie „Liga Inicjatyw Powiatowych” w 2004 r., a w 2007 r. Dolnośląski Klucz Sukcesu – tytuł laureata w kategorii: najlepsza dolnośląska organizacja pozarządowa. Międzynarodowe Targi Chleba współorganizowane przez miasto Jawor otrzymały także wyróżnienie w prestiżowym Konkursie Złote Formaty na najlepsze działania promocyjne realizowane przez polskie miasta i regiony. Jako człowiek niezwykle uzdolniony potrafił połączyć działalność społeczną z pracą lekarza oraz ustawicznym podnoszeniem kwalifikacji zawodowych i nie tylko. W latach 2003-2004 ukończył na Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie studia podyplomowe z zakresu pozyskiwania funduszy unijnych. W latach 1985-2010 uczestniczył w wielu konferencjach medycznych, seminariach i warsztatach organizowanych w kraju i zagranicą. Od 1999 r. działa w Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce i do 2005 r. jest prezesem Legnickiego Oddziału Terenowego tego Kolegium, a od 2009 r. członkiem Zarządu Głównego tej organizacji. Od 2000 r. jest także prezesem Dolnośląskiego Związku Lekarzy Rodzinnych – Pracodawców we Wrocławiu.
W 2004 r. zakłada wraz ze współpracownikami Federację Pracodawców Ochrony Zdrowia „Porozumienie Zielonogórskie” w Zielonej Górze, a od 2010 r. zostaje jej prezesem. Jest zdobywcą medalu im. Jana Mikulicza-Radeckiego, będącego honorowym odznaczeniem Dolnośląskiej Izby Lekarskiej oraz Orderu Złotego Winogrona Lekarz Lekarzom przyznanego Mu w 2009 r. za wybitne zasługi dla lekarzy i środowiska medycznego.
Pan Jacek Krajewski w pełni zasługuje na Tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Jawora” za niewymierny wkład swojej pracy społecznej na rzecz naszego miasta i powiatu.
Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XVIII/83/11 z dnia 26 października 2011 r.
Henryk Antkowiak

Pan Henryk Antkowiak urodził się w Tłokach woj. wielkopolskie.1 Po ukończeniu Liceum Pedagogicznego w Jeleniej Górze do 1968 r. pracował jako nauczyciel w szkole podstawowej, a następnie w liceum ogólnokształcącym w Cieplicach. Swoją nieprzerwaną do dziś działalność społeczną związaną ze sportem, turystyką i krajoznawstwem rozpoczął jeszcze będąc uczniem Liceum Pedagogicznego, gdzie był przewodniczącym Szkolnego Koła Sportowego „Pedagog” i Szkolnego Koła Krajoznawczo-Turystycznego. Podczas pracy w Szkole Podstawowej nr 1 w Cieplicach organizuje Szkolne Koło Turystyczno-Krajoznawcze, które w 1960 r. zdobyło II miejsce w ogólnopolskim konkursie „Zdobywamy Szkolne Odznaki Krajoznawczo-Turystyczne”. Pracując zawodowo i społecznie uzupełnia wykształcenie studiując zaocznie matematykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Studia kończy w 1973r. uzyskując tytuł magistra matematyki. Poza szkołą działa też aktywnie w PTTK, jest współzałożycielem Koła Nauczycielskiego PTTKw Jeleniej Górze i Oddziałowej Komisji Turystyki Pieszej oraz członkiem Zarządu Oddziału PTTK w Jeleniej Górze.

Od 1 września 1968 r. wiąże się na stałe z Jaworem, gdzie zaczyna pracę w Szkole Podstawowej nr 5 na stanowisku zastępcy dyrektora. W styczniu 1970 r. awansuje na stanowisko Zastępcy Inspektora Szkolnego ds. Kultury Urzędu Powiatowego w Jaworze. W tym czasie między innymi dzięki jego staraniom rozpoczęto remont muzeum, które jest dziś jedną z wizytówek miasta. Poza pracą zawodową bardzo czynnie włączył się w działalność PTTK i Związku Nauczycielstwa Polskiego. Jesienią 1968 r. organizuje Oddziałową Komisję Turystyki Pieszej w Jaworze, a od wiosny 1969 r. zostaje Prezesem Zarządu Oddziału PTTK w Jaworze na kilka kadencji. Pod kierunkiem Pana Henryka Antkowiaka bardzo ożywia się życie turystyczne miasta, organizowane są masowe rajdy i wycieczki zwłaszcza dla młodzieży, zapoczątkowany przez niego Rajd Jaworski nie zmienił praktycznie swojej pierwotnej formuły i jest do dziś organizowany. Od 44 lat stale cieszy się ogromną popularnością wśród młodych jaworzan, stwarzając okazję do poznania Naszej Małej Ojczyzny.

Z jego inicjatywy przy oddziale grupuje się ponad 10 osobowe grono młodych działaczy turystycznych – przodowników turystyki pieszej organizujące wiele ciekawych imprez dla mieszkańców miasta, a nawet o szerszym zasięgu imprezy ogólnopolskie. Jesienią 1992 r. pod kierunkiem Pana Henryka Antkowiaka Oddział Jaworski PTTK zorganizował 35 Ogólnopolski Zlot Przodowników Turystyki Pieszej PTTK. Do Jawora zjechało ponad 250 działaczy turystycznych z całej Polski. Do dziś zlot w Jaworze uznawany jest w gronie działaczy PTTK jak wzór do organizowania tego typu imprez. Ziemia Jaworska i Jawor ze swymi zabytkami stały się znane w całym kraju, jako miejsce do atrakcyjnego odwiedzania i spędzania wolnego czasu. Podobnym sukcesem zakończyła się organizacja pod kierownictwem Pana Henryka Antkowiaka 52 Ogólnopolskiego Zlotu Przodowników Turystyki Pieszej Jawor 2009. W celu umożliwienia turystom lepszego poznania Ziemi Jaworskiej Pan Henryk Antkowiak projektował i znakował pierwsze szlaki turystyczne w okolicach Jawora. Nowe szlaki zostały wytyczone i opisane społecznym nakładem, a na szlakach ustawiono estetyczne i trwałe drogowskazy.
Pan Henryk Antkowiak działał szczególnie aktywnie w środowisku nauczycielskim. Był założycielem i pierwszym Prezesem Nauczycielskiego Koła PTTK w Jaworze, które skupiało w tym czasie ponad 50 nauczycieli i pracowników oświaty. Od 1969 r. był członkiem Zarządu Ogniska a także Zarządu Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego w Jaworze, a w latach 1983-90 jego wiceprezesem i prezesem. Jednocześnie jest też członkiem Zarządu Okręgu Związku Nauczycielstwa Polskiego w Legnicy, gdzie kierował Komisją Kultury Fizycznej Sportu i Turystyki.

Aktywność zawodowa, jak i społeczna Pana Henryka Antkowiaka wysoko oceniana była przez społeczność jaworską , przez 2 kadencje w latach 1984-90 był radnym Miejskiej Rady Narodowej. Był wiceprzewodniczącym Komisji Oświaty i Kultury, a w 1989 r. przewodniczącym podkomisji zmian nazewnictwa ulic w mieście. Był bardzo aktywnym radnym, często zgłaszał wnioski i interpelacje, wpływające na polepszenie życia mieszkańców miasta.
Z inicjatywy Pana Henryka Antkowiaka podjęto pierwszą próbę uruchomienia komunikacji miejskiej w Jaworze . Jako propagator piękna okolic Jawora doprowadził do uruchomienia w tym czasie komunikacji autobusowej do Wąwozu Myśliborskiego, umożliwiając zwiedzanie i wypoczynek w dni wolne od pracy.
W pracy pedagogicznej ceniony był jako bardzo dobry i aktywny nauczyciel piastując różne kierownicze stanowiska, m.in. od 1975 r. kierownika Wydziału w Zespole Szkół Zawodowych przy ul. Wrocławskiej, od 1979 r. wicedyrektora w Zespole Szkół Ogólnokształcących przy ul. Kościuszki, a od 1982r. Kierownika Internatu w Państwowym Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym przy ul. Legnickiej. We wszystkich tych placówkach podejmował działania zmierzające do aktywizacji młodzieży w zakresie poznawania Jawora i okolic, organizując liczne imprezy turystyczno-krajoznawcze, propagując walory naszego grodu i wpajając zamiłowanie do aktywnego wypoczynku . Pomimo przejścia na emeryturę w 1987 r., dalej czynnie uczestniczy w pracy społecznej, organizuje imprezy kulturalne i turystyczne dla nauczycieli oraz młodzieży szkolnej. Bezinteresownie od wielu lat stale wspiera finansowo imprezy turystyczne organizowane dla jaworskiej młodzieży. W swej aktywnej pracy społecznej znany jest również poza Jaworem. Od ponad 50 lat jest członkiem PTTK, aktualnie już piątą kadencję jest szefem Dolnośląskiego Zespołu Turystyki Pieszej i od kilku kadencji członkiem Komisji Turystyki Pieszej Zarządu Głównego PTTK w Warszawie. Za swoją pełną zaangażowania i długoletnią pracę zawodową i społeczną Pan Henryk Antkowiak wiele razy był wyróżniany nagrodami i odznaczeniami: Krzyżem Kawalerskim, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką Zasłużony Działacz Sportu i Turystyki, złotymi odznakami ZNP, PTTK, złotą odznaką „Za pracę z młodzieżą w PTTK”, „Zasłużony dla Chorągwi Legnickiej ZHP”. W 1992 r. został wyróżniony nagrodą czytelników Gazety Jaworskiej i medalem z okazji 750-lecia Jawora. W styczniu 2003 r. Oddział Jaworski PTTK nadał Panu Henrykowi Antkowiakowi tytuł „Zasłużony dla Turystyki Ziemi Jaworskiej”, ma też liczne tytuły honorowe, m.in. jest honorowym Przodownikiem Turystyki Pieszej oraz Motorowej. W 2009 r. na XVII Zjeździe PTTK w uznaniu zasług nadano mu najwyższą godność towarzystwa-Honorowego Członka Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Reasumując należy stwierdzić, że Pan Henryk Antkowiak od początku kiedy związał się z Jaworem tj. od 1968 roku działa społecznie na rzecz wszystkich mieszkańców Jawora. Również jego działalność na forum ogólnopolskim przybliżyła znacznej rzeszy turystów, ale nie tylko turystów Nasz Gród. Jego działalność jest od wielu lat swoistą formą stałej promocji i rozsławiania Naszego Miasta i historycznego Księstwa Jaworskiego. Jego postawa, aktywna i bezinteresowna praca z pewnością zasługują na wyróżnienie. Swoją miłością do turystyki zaraził wielu jaworzan, stając się dla nich wielkim wzorem do naśladowania. Jest osobą w pełni godną wyróżnienia i uhonorowania zaszczytnym Tytułem „Honorowego Obywatela Miasta Jawora”.

(1) Wyłączenia dokonano na podstawie art.23 ust.1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tj. Dz. U. z 2002 r., nr 101, poz.926 z póżn.zm.).

Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora podjęto uchwałą nr XXXI/146/12 z dnia 31października 2012 r.

Krystian Adam Krzeszowiak

Pan Krystian Adam Krzeszowiak urodził się w Jaworze .Tutaj dorastał. Był uczniem Szkoły Podstawowej nr 7, później Liceum Ogólnokształcącego im. Księcia Bolka I, a potem organistą w kościele pw. Miłosierdzia Bożego. Obecnie, mając 35 lat, jest już wysokiej klasy śpiewakiem solowym, znakomitym tenorem, który występuje na scenach operowych w całej Europie i poza nią. Obecnie wraz z małżonką mieszka w Dresden- Altstadt , Sachsen w Niemczech.
Ukończył Akademię Muzyczną we Wrocławiu w klasie śpiewu solowego Bogdana Makala. Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, miasta Jawora i miasta Wrocławia. Studiował w Conservatorio „G. Verdi” w Mediolanie w klasie Rity Orlandi Malaspiny. Wygrał konkurs na stypendium w 1’Accademia Internazionale della Musica di Milano, zostając solistą akademii w zakresie muzyki barokowej i współczesnej. Zadebiutował w partii Almavivy w Cyruliku Sewilskim Rossiniego. Nagrywa dla TVP1, TVP2, RADIO OESTERREICH 1, RSI,DRadio,Rai, RAdio France. Nagrał „Dixit Dominus” di Pergolesi pod dyrekcją Claudio Abbado dla dla Deutsche Grammophon.
Otrzymał Nagrodę imienia Jana Kiepury za najlepszy debiut 2008. Występuje na licznych festiwalach: Lugano Festival, Festival Monteverdi di Cremona (Israel in Egypt Haendla pod dyrekcją Diego Fasolisa), Festival International de Musique Baroque di Beaune i Festival „Via Stellae” di Santiago de Compostela (Ariodante Haendla pod dyrekcją Federico Maria Sardelii), Tage Alter Music in Regensburg, Internazionale Barocktage Stift Melk („II Trionfo del Tempo e del Disinganno” Haendla pod dyrekcją Fabio Bonizzoni), Festival Nuove Settimane Barocche di Brescia i Festiwal MITO współpracując z Giulio Prandi. Śpiewał „Der Mensch ein Gottesmorder” Leopolda Mozarta z Bozen Baroque Orchestra pod kierownictwem Claudio Astronio, „Amor scioglie i pregiudizi” di Gnecco z l’ensamble II Falcone, „Magnificat” Bacha z l’Orchestra Verdi di Milano. Występuje także na scenach operowych: Teatro alla Scala di Milano („Teneke”-Vacchi, dyrygent Roberto Abbado), Teatro Olimpico di Vicenza „I1 Mondo alla Rovescia” di Salieri, dyrygent Federico Maria Sardelli.
Wnioskodawcy tytułu dla Pana Krzeszowiaka podkreślili na fakt, że Pan Krystian mówi o sobie: „Jestem jaworzaninem z krwi i kości. Tutaj urodziłem, tutaj chodziłem do szkół i grałem w szkole muzycznej na fortepianie. Tutaj zaczynałem grać w kościele na organach- następna moja wielka miłość. I w trakcie studium organistowskiego w Legnicy odkryłem, że chcę śpiewać. Tak, że to wszystko jest połączone. Dzięki karierze w kościele ( jeśli można tak powiedzieć), organisty, odkryłem następne swoje powołanie- śpiewanie- mówi ze wzruszeniem. -To zawsze jest piękne wracać do swojego miasta” (koniec cytatu)
Talent Pana Krystiana Adama Krzeszowiaka oraz sława, którą zdążył już zdobyć powinny być powodem do dumy i radości dla mieszkańców naszego miasta. Jego osoba z całą pewnością zasługuje na Tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Jawora”.
Mieczysław Bieniusiewicz

Mieczysław Bieniusiewicz urodził się w Koleśnikach. W tym samym roku przyjechał ze swoimi rodzicami do Jawora z Wilna jako repatrianci. Rok wcześniej nastał w Polsce komunizm, a jako że ojciec młodego Mieczysława służył w Legionach Józefa Piłsudskiego, rodzina przez jakiś czas była pod obserwacją ówczesnych aparatów bezpieczeństwa, jednak polityka Mieczysława w ogóle nie interesowała.
W roku 1958 po raz pierwszy pojawił się na treningach Sparty Jawor i właśnie od tego momentu zaczęła się jego przygoda ze sportem, a konkretnie z piłką nożną. Pierwsze lekcje piłkarskiego rzemiosła pobierał od Jana Walczyńskiego- jednego z najlepszych piłkarzy klubu z tamtego okresu. Bardzo szybko przedzierał się przez kolejne szczeble kategorii wiekowych, aż zadebiutował w pierwszej drużynie. W 1966 roku opuścił klub na rzecz Kabewiaka Legnica (przyszła Miedź), a było to związane ze służbą wojskową. Jego bardzo dobra gra w legnickim klubie została szybko zauważona. Nie zdążył skończyć służby wojskowej, a już zainteresował się nim jeden z najmocniejszych w tym okresie klubów piłkarskich Moto Jelcz Oława (II liga), z którym Mieczysław osiągnął największe sukcesy w swojej bogatej karierze piłkarskiej. Został powołany do kadry Dolnego Śląska z takimi sławami jak Jan Tomaszewski i Leszek Ćmikiewicz na mecz z drugą reprezentacją Polski. Warto przypomnieć, że w 1974 roku wystąpił w meczu o Puchar Polski przeciwko Legii Warszawa, choć po bardzo zaciętym meczu Moto Jelcz uległ 1:2, ale właśnie honorowe trafienie zaliczył jaworzanin. Po ukończeniu 30 lat wrócił do Jawora by jeszcze przez trzy sezony bronić barw naszej Kuźni. W 1979 roku zawiesił buty na kołku i rozpoczął jakże bogatą karierę trenerską. W między czasie ukończył studia magisterskie na AWF-ie w Katowicach. Odbywał staż trenerski w Borussi Dortmund -klubie, który był zdobywcą Pucharu Ligi Mistrzów, pod okiem Jurgen Kloppa, brał udział w zajęciach trenerskich z Robertem Lewandowskim, Kubą Błaszczykowskim i Łukaszem Piszczkiem oraz wieloma reprezentantami kadry Niemiec.
Wywalczył pierwszy i jedyny jak do tej pory awans z Kuźnią Jawor do III Ligi po barażowych meczach z Grunwaldem Halembą, w meczu rewanżowym na naszym stadionie miejskim padł rekord frekwencji (ponad 2 tysiące) kibiców nie pobity do dnia dzisiejszego, świetna gra i forma drużyny prowadzonej przez Mieczysława Bieniusiewicza o mały włos doprowadziłaby w sezonie 1993/1994 do awansu do II Ligi, nasz zespół przegrał minimalnie walkę z Pogonią Oleśnicą, mimo ogromnych kłopotów finansowych panujących w klubie, właśnie Mieczysław Bieniusiewicz potrafił skupić wokół siebie najzdolniejszych piłkarzy naszego miasta oraz sponsorów. Wychował takie talenty piłkarskie naszego miasta jak: Piotr Przerywacz, Zbyszek Wójcik (obaj grali w ekstraklasie), Rafał Majka, Paweł Folc (I i II liga), Stanisław Chłopek, Piotr Zbróg i wielu, wielu innych utalentowanych piłkarzy.
Z młodymi piłkarzami z rocznika 1976/1977 był o krok od finału Mistrzostw Polski Juniorów, przegrywając walkę o finał w 1993 ze Śląskiem Wrocław. Mieczysław Bieniusiewicz w trakcie swojej przebogatej kariery trenerskiej pracował w takich klubach jak: Zagłębie Lubin, Górnik Polkowice, a także Prochowiczance, AKS-ie Strzegom, Pogoni Świerzawa i Piaście Bolków.
Za wybitne osiągnięcia sportowe i trenerskie został wielokrotnie wyróżniony i nagrodzony. Pośmiertnie odznaczony został najwyższym odznaczeniem za wybitne osiągnięcia w swojej karierze sportowej i trenerskiej przez Polski Związek Piłki Nożnej. Do ostatnich dni swojego życia pracował z młodzieżą, był człowiekiem dobrego serca, do końca oddany swojej ukochanej dyscyplinie sportu jaką była dla niego piłka nożna. Był niepodważalnym autorytetem i wzorem do naśladowania dla innych. Straciliśmy wspaniałego człowieka i kolegę, trudno się do dziś z tym pogodzić. Zmarł w 2014 r. w Jaworze.
Mieczysław Michalski

Mieczysław Michalski urodz.w Jaworze, zamiesz. Legnica rozpoczął pracę w I Liceum Ogólnokształcącym w Jaworze 1 września 1986 roku; od 1 września 1991 r. pełni funkcję dyrektora I Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Jaworze. Jest nauczycielem dyplomowanym, posiadającym kwalifikacje do nauczania historii i wiedzy o społeczeństwie, ekspertem z Listy Ekspertów Ministerstwa Edukacji Narodowej w zakresie awansu zawodowego nauczycieli, egzaminatorem Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej we Wrocławiu z zakresu historii. Szkoła, kierowana przez p. Michalskiego, uzyskuje sukcesy w olimpiadach
i konkursach przedmiotowych na szczeblu ogólnopolskim (jako jedyna szkoła w powiecie należy do grona szkół olimpijskich na Dolnym Śląsku) i międzynarodowym (m. in. wyróżnienia uczniów w polsko – ukraińskim konkursie fizycznym „Lwiątko”, w konkursie matematycznym „Kangur” oraz w konkursach niemieckojęzycznych). Podkreślić należy fakt, że uczeń przygotowany przez p. Michalskiego był finalistą szczebla ogólnopolskiego Olimpiady Wiedzy o Unii Europejskiej. Zdawalność egzaminów maturalnych uczniów liceum jest najwyższa w powiecie jaworskim, do roku 2013/2014 wyższa niż średnia na Dolnym Śląsku i w kraju. Liceum zostało kilkakrotnie uznane za najbardziej usportowioną szkołę ponadgimnazjalną w powiecie jaworskim. Dyrektor stwarza warunki wszechstronnego rozwoju ucznia, za co wielokrotnie otrzymał podziękowania od Kuratora Oświaty. W celu lepszego przygotowania uczniów do egzaminu maturalnego organizowane są przedmiotowe obozy naukowe.Od dwudziestu pięciu lat w szkole organizowany jest Turniej Koszykówki Mężczyzn o Puchar Dyrektora I Liceum, w którym licznie uczestniczą absolwenci oraz uczniowie Liceum. Dyrektor ze środków własnych funduje puchar.Dzięki Jego staraniom szkoła uczestniczy w programach, których celem jest podniesienie jakości nauczania. Dyrektor nawiązał współpracę z Gimnazjum w Celle (Dolna Saksonia) i z Fundacją Dom Śląski w Konigswinter k /Bonn. Młodzież wyjeżdżała do Niemiec w ramach wymiany oraz na zajęcia seminaryjne. Szkoła regularnie współpracuje z uczelniami wyższymi. Uczniowie uczestniczą w zajęciach z biologii, fizyki i chemii na Uniwersytecie Wrocławskim, a w ramach Festiwalu Nauk na Politechnice Wrocławskiej. Do szkoły regularnie przyjeżdżają pracownicy naukowi wrocławskich uczelni z wykładami dla młodzieży. Dyrektor współpracuje z lokalnymi instytucjami , umożliwiając młodzieży udział
w spektaklach i warsztatach teatralnych, lekcjach muzealnych, spotkaniach z ciekawymi ludźmi oraz klubami sportowymi (JOK, Muzeum Regionalne, Komenda Miejska Policji, Dolnośląski Park Krajobrazowy, Sanepid, OSiR, Dom Małych Dzieci w Jaworze, przedszkola). Pan Michalski szczególnie dba o pielęgnowanie tradycji szkoły. Rokrocznie w grudniu organizuje obchody Patrona Szkoły, na które zaprasza przedstawicieli lokalnych władz samorządowych, dyrektorów placówek oświatowych, sponsorów i instytucji, z którymi współpracuje szkoła. W stały kalendarz obchodów Święta Patrona wpisują się wycieczki uczniów do Krzeszowa, do Mauzoleum Piastów Jaworsko – Świdnickich, gdzie pochowany jest Bolko I.Dyrektor był inicjatorem i aktywnym członkiem Komitetów Obchodów kolejnych rocznic powstania szkoły (50-lecia, 55-lecia, 60-lecia i 65-lecia), pozyskując na ten cel środki i zabezpieczając logistycznie zjazdy. Absolwenci, którzy uczestniczyli w Zjazdach Absolwentów, wysoko oceniali przygotowanie imprez. Był współautorem okolicznościowych wydawnictw: „Zarys historii Liceum Ogólnokształcącego w Jaworze”, „Karty z dziejów liceum 1946-2006”. Współpracuje z absolwentami, którzy organizują rokrocznie spotkania także z okazji 50-lecia matury. Obecnie pracuje nad przygotowaniem Obchodów 70-lecia Szkoły, której jest też absolwentem.Pan Dyrektor w sposób prawidłowy zapewnia uczniom i nauczycielom bezpieczeństwo w czasie zajęć organizowanych przez szkołę. Dzięki jego staraniom został założony w szkole monitoring wizyjny. Dyrektor dba o stan techniczny obiektu, wykonując w miarę możliwości finansowych naprawy i remonty bieżące. W szkole przeprowadzono szereg remontów, m. in. remont dachu, kapitalny remont szatni, tablicy rozdzielczej w sali gimnastycznej, kotłowni. Realizacja wielu zadań i przedsięwzięć była możliwa dzięki skutecznemu pozyskiwaniu sponsorów (np. remont toalet w szkole). Szkoła, kierowana przez Dyrektora Mieczysława Michalskiego, została bardzo dobrze oceniona w czasie ewaluacji całościowej przeprowadzonej przez wizytatorów Dolnośląskiego Kuratora Oświaty we Wrocławiu, zwłaszcza obszar „Zarządzanie” uzyskał wysoką ocenę.Mieczysław Michalski znany jest również z działalności w harcerstwie. To wieloletni członek Komisji Stopni Instruktorskich w Komendzie Hufca ZHP w Jaworze. Do 2007 roku był drużynowym 28 Drużyny Starszoharcerskiej „Pajęczyna”, pełnił funkcję Komendanta III Szczepu ZHP, współtworzył Kapitułę Stopni Wędrowniczych, pełnił funkcję opiekuna harcerstwa w szkole. Pełnił funkcję komendanta i wielokrotnie zastępcy komendanta obozu Hufca ZHP w Rozewiu. Wraz z prowadzoną przez siebie drużyną harcerską organizował obozy na Rozewiu oraz w stanicy w Bieszczadach, a także samodzielne – wędrowne obozy w Bieszczadach i Górach Świętokrzyskich. Czterokrotnie brał udział w „Białej Służbie” z okazji wizyt papieża Jana Pawła II w Polsce. W czasie wizyty Ojca Świętego w Legnicy pełnił funkcję szefa harcerskich służb porządkowych. Za swą działalność harcerską otrzymał Srebrny Krzyż za Zasługi dla ZHP. Pracował w zespole partycypacyjnym przy Burmistrzu Miasta Jawora, którego zadaniem było opracowanie Strategii Rozwoju Miasta.Pan Mieczysław Michalski za pracę wielokrotnie był nagradzany przez Starostę Powiatu Jaworskiego, Kuratora Oświaty oraz otrzymał od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Brązowy Krzyż Zasługi oraz Srebrny Medal za Długoletnią Służbę.

Nadanie Tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora uchwały Rady Miejskiej w Jaworze nr XVII/89/2015 z dnia 4 listopada 2015 r.

Jan Pacak

Jan Pacak ur.w Gorzowie Wielkopolskim, zam. Jawor działalność społeczna Pana Jana Pacaka sięga 1990 r. kiedy to wraz z Panem Jackiem Krajewskim założył Jaworskie Stowarzyszenie Pomocy Ludziom i długi czas pełnił funkcję zastępcy prezesa JSPL. Brał czynny udział we wszystkich działaniach JSPL na rzecz ludzi ubogich oraz znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej (organizacja „mikołajek” dla dzieci w Rynku oraz „Pogotowia św. Mikołaja). Był inicjatorem powstania w siedzibie JSPL stołówki dla ludzi znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej. Jesienią 1992 r. z inicjatywy Pana Jana Pacaka oraz aktywnym wsparciu dra Jacka Krajewskiego i dra Leszka Dąbrowskiego w strukturach JSPL powstało koło pod nazwą „Bank Żywności i Sprzętu” zajmujące się pozyskiwaniem żywności oraz innych dóbr i przekazywaniem ich osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej. Od momentu powstania koła bank w większości spełniał potrzeby stołówki działającej przy JSPL. Wśród rolników ościennych Gmin Powiatu Jaworskiego organizowane były w okresie jesienno-zimowym zbiórki płodów rolnych, a w placówkach handlowych Jawora świąteczne zbiórki żywności, w znacznym stopniu urozmaicające zaopatrzenie w podstawowe artykuły w gospodarstwach domowych. Od wiosny 1997 r. Bank Żywności i Sprzętu uzyskał osobowość prawną jako Stowarzyszenie, czego następstwem było wyjście ze struktur JSPL. Na Walnym Zebraniu został wybrany Zarząd Stowarzyszenia, na czele którego stanął Pan Jan Pacak. Uzyskanie osobowości prawnej spowodowało konieczność organizacji biura stowarzyszenia, wyposażenia pomieszczeń magazynowych w sprzęt niezbędny do rozładunku i wydawania pozyskanych dóbr. Oprócz podstawowej działalności Bank Żywności pozyskiwał również środki finansowe z Unii Europejskiej, np. na projekt „Wystawki”, polegający na pozyskiwaniu od mieszkańców Jawora mebli, sprzętu gospodarstwa domowego, odzieży itp. i przekazywanie go do gospodarstw domowych potrzebujących takiej pomocy. W 1997 roku Pan Jan Pacak był inicjatorem i współzałożycielem Federacji Polskich Banków Żywności, widząc w tym możliwość zwiększenia ilości pozyskiwanej żywności. Po uzyskaniu przez Federację osobowości prawnej Pan Jan Pacak został członkiem komisji rewizyjnej i pełnił w niej funkcję przewodniczącego. Powstanie Federacji umożliwiło kontakty z producentami żywności z całej Polski oraz spowodowało zwiększone możliwości pozyskiwania art. spożywczych. Bank jest corocznie organizatorem trzech zbiórek żywności (dwie świąteczne oraz jedna we wrześniu pod nazwą „Podziel się posiłkiem”, skierowana głównie do dzieci). Zbiórki są organizowane w największych placówkach handlowych byłego województwa legnickiego, jeleniogórskiego, oraz wałbrzyskiego. W trakcie jednej akcji zbierane jest 20 ton żywności przy zaangażowaniu 500 wolontariuszy. Pozyskana w ten sposób żywność trafia na świąteczne stoły rodzin potrzebujących takiej pomocy, a ze zbiórki wrześniowej do placówek lub organizacji zajmującej się dożywianiem dzieci.
Bank Żywności pod kierunkiem Pana Jana Pacaka rozszerzył zasięg swojej działalności – wspiera rodziny z terenu byłego województwa legnickiego, jeleniogórskiego i częściowo wałbrzyskiego. W roku 2014 r. Bank pomógł 23 tysiącom osób przeznaczając na ten cel 650 ton żywności. Pomoc przekazywana jest do organizacji i instytucji społecznych: jadłodajni, świetlic środowiskowych, noclegowni i domów dla bezdomnych, ośrodków wychowawczych, hospicjów, ośrodków wsparcia dla kobiet samotnie wychowujących dzieci, domów dziecka oraz innych instytucji zajmujących się pomocą osobom potrzebującym. Ze wsparcia żywnościowego Bank Żywności korzystają rodziny wielodzietne, osoby bezrobotne, bezdomne, niepełnosprawne, wychodzące z nałogów i wiele innych, które znalazły się
w trudnej sytuacji życiowej. Pan Jan Pacak, obecnie emeryt, pełni w dalszym ciągu funkcję prezesa Zarządu Banku Żywności w Jaworze. Od roku 2009 jest również członkiem Zarządu Federacji Polskich Banków Żywności. Założony przez niego Bank Żywności w Jaworze był pierwszym bankiem żywności w Polsce, brał czynny udział w powstawaniu i rozwoju idei banków żywności w naszym kraju. Polsce 2,5 miliona osób żyje poniżej poziomu skrajnego ubóstwa, a jednocześnie co roku 9 milionów ton żywności marnuje się. Banki Żywności pomagają rozwiązać ten paradoks.
Nadanie Tytułu Honorowego Obywatela Miasta Jawora uchwałą Rady Miejskiej w Jaworze nr XVII/90/2015 z dnia 4 listopada 2015 r.
Zdzisław Urban
Ksiądz Tomasz Stawiak
Mirosław Malec
Alexander Kramer
Aleksander Śliwka
Łukasz Tomaszewski
Wilgusz Mirowski